De revalidatie is gestart

Exact 20 dagen geleden scheurde ik mijn voorste kruisband in mijn linkerknie bij een valpartij tijdens de verkenning van de cyclocross in Eke, Nazareth. Ik reed iets te traag, tegen een paal. Mij fiets bleef recht staan en ik viel met mijn linkervoet nog in de klikpedaal. Ik hoorde mijn knie kraken. Een domme val met grote gevolgen.

Exact 4 dagen geleden werd die gescheurde VKB gereconstrueerd tijdens de “ACL reconstruction”-kijkoperatie die ík niet zag en waarna ik met helse pijn wakker werd in de recovery.

De beweeglijkheid van de knie en spierbehoud na een VKB reconstructie zijn heel belangrijk. In de kliniek kreeg ik daarom daags na de operatie al kine waar ik onder andere tips kreeg hoe ik een trap omhoog geraak. Gisteren startte dan de échte kine ik de praktijk van Ward Thorrez. Het kerkplein in Vlamertinge is niet zo ver, dus da’s ideaal.

Ik had het me pijnlijker voorgesteld (dat komt waarschijnlijk nog wel 😁), maar er was gisteren alvast niks pijnlijk aan. Mede door de complicatie dat mijn meniscus ook genaaid werd, moet ik in’t begin nog voorzichtig zijn om dat naaisel niet kapot te trekken. Strekken lukte al behoorlijk en de zwelling viel mee. Plooien lukt behoorlijk, maar mag sowieso niet verder dan 90 graden (o.a. omwille van die meniscus).

Op aanraden van Stephanie, de kinesist, heb ik gisterenavond toch mijn verband vernieuwd. In de kliniek was gezegd er zo lang mogelijk af te blijve. Ze hadden me wel een paar plakkers meegegeven mocht het er toch slecht gaan uitzien, maar wat is slecht… 😏

Het idee was om enkel de vuile onderste te verversen (waar de drain zat) maar aangezien ze allemaal op elkaar gekleefd waren werden het er ineens 3.

Het gaasje op de grootste wonde, langswaar ze mijn pees hebben uitgetrokken, plakte er ook al een beetje in. Het kon dus inderdaad geen kwaad die dingen eens te vernieuwen.

Ondertussen ben ik ook al 2 dagen gestopt met het nemen van Dafalgan. Naast de dagelijkse Asaflow om bloedklonters te voorkomen neem ik nu enkel nog maar Ibuprofen die ook dienst doet als ontstekingsremmer. Ik heb geen pijn dus heb geen nood aan nodeloze Paracetamol in mijn lichaam. De Tradonal die ik meekreeg heb ik zelfs niet eens aangeraakt.

Ik beschouw mijn revalidatie dan ook officieel gestart. Zes maanden lang op de tanden bijten en stap voor stap (letterlijk) evalueren.

Hoe gek het ook klinkt, maar na 3 weken hinken/manken weet ik niet eens meer hoe normaal te stappen. Dat wordt dus weer oefenen eens die krukken aan de kant mogen.

Mijn hamstrings moeten getraind worden. Aja, want daar heb ik er nu ook eentje minder van… Mijn quadriceps en kuiten zullen sowieso spiermassa verliezen en gaan ook opnieuw opgebouwd moeten worden.

En uiteraard moet de knie terug scharnieren zoals het hoort.